مقایسه آلومینیوم ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵
هر یک از گروه های آلیاژی آلومینوم ، دارای خواص منحصر به فردی هستند. بنابراین دانستن این تفاوت ها برای صاحبان صنایع و کسانی که وظیفه ی تهیه ی بهترین و مناسب ترین متریال مصرفی در ساخت قطعه را بر عهده دارند بسیار حائز اهمیت می باشد. انتخاب آلیاژ مناسب، باعث صرفه جویی در زمان و هزینه ی تولید کنندگان و به تبع آن، کسب رضایت مشتریان می شود.
آلیاژ های ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵ از چه عناصری تشکیل شده اند؟
هر دو آلومینیوم آلیاژی ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵ در دهه ی ۱۹۳۰ و به منظور کاربرد در صنایع هواپیما سازی توسعه یافتند.آلیاژ ۶۰۶۱ ، ابتدا در سال ۱۹۳۵ معرفی شد و از اولین آلیاژهای موجود در مقیاس صنعتی به شمار می رود. دو عنصر منیزیم و سیلی , عناصر اصلی تشکیل دهنده ی این آلیاژ می باشند. منیزیم در آلومینیوم ، وظیفه ی افزایش استحکام را به عهده دارد و سیلی باعث کاهش نقطه ی ذوب آلومینیوم می شود. استفاده از این عناصر به صورت مجزا در ترکیب آلیاژ ، آلومینیومی بدون قابلیت عملیات حرارتی را می دهد؛ اما با آلیاژ کردن همزمان این دو عنصر ، آلومینیوم قابلیت عملیات حرارتی خوبی پیدا خواهد کرد. سایر عناصر آلیاژی موجود در این آلیاژ ، کروم ، آهن و مس می باشد.
از طرف دیگر آلیاژ ۷۰۷۵ در سال ۱۹۳۶ توسط صنایع فلزی سومیتو ، یکی از تولید کننده های ژاپنی که به دنبال راه حلی برای ساخت هواپیما های سبک تر و ارزان تر بود، تولید شد. با استفاده از این آلیاژ سبک وزن در بدنه ی هواپیما ، هواپیما ها قادر به پرواز با برد بیش تر و قابلیت مانور بالاتری می شدند. عنصر اصلی این آلیاژ روی است. این آلیاژ تقریبا بیش ترین استحکام را در بین آلیاژهای آلومینیومی دارد. سایر عناصر آلیاژی به کار رفته، سیلی ، آهن ، منیزیم و تیتانیوم می باشد.
خصوصیات ویژه ی این آلیاژ ها
آلومینیوم ۶۰۶۱ به خاطر استحکام ساختاری و چقرمگی عالی آن شناخته شده است. از خواص قابل توجه آن می توان به مقاومت در برابر خوردگی ( اتمسفر ) و سطح تمام شده خوب، اشاره کرد. همچنین قابلیت ماشین کاری و جوش پذیری خوب از دیگر ویژگی های آن می باشد. آلیاژ ۶۰۶۱ پس ازجوشکاری ممکن است افت استحکام پیدا کند اما با عملیات حرارتی می توان اسحتکام را به حالت مطلوب بازگرداند.
آلیاژ آلومینیومی ۷۰۷۵ برای کاربردهایی که استحکام بالا ضروری است و مقاومت به خوردگی در درجه دوم اهمیت قرار دارد، مناسب است. از ویژگی های بارز این آلیاژ نسبت استحکام به وزن بالای آن و مقاومت بسیار هوب به خستگی می باشد. همچنین با انجام عملیات حرارتی، مقاومت در برابر خوردگی تنشی قابل قبولی حصول می شود. آلومینیوم ۷۰۷۵ از نظر استحکام با بسیاری از فولادها قابل مقایسه است. در حالت کلی قابلیت جوش پذیری خوبی ندارد. این آلیاژ را می توان در دماهای ۳۷۰-۴۸۰ درجه فارنهایت فورج کرد اما حتما باید پس از آن، عملیات حرارتی شود.
از مقایسه خصوصیات این دو آلیاژ مشخص می شود که آلیاژ ۶۰۶۱ تنوع خصوصیاتی بیش تری نسبت به ۷۰۷۵ دارد و بنابر این در کاربردهای بیش تری می تواند مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر، آلیاژ ۷۰۷۵ یکی از مستحکم ترین آلیاژهای آلومینیوم موجود است اما قابلیت کارپذیری آن نسبت به ۶۰۶۱ کم تر است. اگر استحکام ، اولویت شما در انتخاب آلیاژ باشد، قطعا آلیاژ ۷۰۷۵ توصیه می شود.
آلومینیوم آلیاژی آلیاژ ,آلومینیوم ,استحکام ,۶۰۶۱ ,۷۰۷۵ ,قابلیت ,عملیات حرارتی ,آلومینیوم ۶۰۶۱ ,عناصر آلیاژی ,آلیاژ ۶۰۶۱ ,سایر عناصر ,سایر عناصر آلیاژی ,قابلیت ع? منبع
درباره این سایت